Gepubliceerd: 26 Oct 2020
Wat is er gebeurd?
Op zondag 30 augustus lopen twee achttienjarige jongens door Prins Alexander, Rotterdam. Ze zijn thuis even hun PlayStation controller gaan halen. Even later worden ze onder schot gehouden door de politie.
Controller van PlayStation wordt aangezien voor wapen
De twee achttienjarige zoons van Marleen en Cecile lopen samen door Prins Alexander, Rotterdam. De in Nederland geboren jongens hebben een Surinaamse en een Kaapverdische achtergrond. Ze zijn onderweg naar een vriend om daar te gamen. Een van de jongens heeft daarom een controller van een PlayStation in zijn zak. Plots horen de twee van achteren: ‘politie, staan blijven!’. De jongens schrikken en zien dat twee agenten vanuit een politieauto hen benaderen met getrokken wapens. De jongens moeten stil blijven staan met hun handen in de lucht en horen dat er bij iedere verdachte beweging zal worden geschoten. Ze worden gefouilleerd, krijgen strakke handboeien om en worden dan beiden in een apart politiebusje geplaatst.
In het busje moeten de jongens wat vragen beantwoorden. Ze proberen kalm te blijven, al giert de adrenaline door hun lijf. Dan mogen de handboeien af. Ze krijgen te horen dat er sprake is geweest van een vergissing: de PlayStation controller is aangezien voor een wapen. De agenten leggen uit dat dit de normale procedure is bij wapenmeldingen en bieden hun excuses aan. Ze worden niet meegenomen naar een bureau.
Een telefoontje heeft enorme impact
Marleen en Cecile zijn net als hun kinderen enorm geschrokken van het incident. Ze gaan beiden anders met het voorval om. Marleen heeft samen met haar zoon een klacht ingediend tegen de politie. De klacht is nog niet afgehandeld. Haar zoon staat op een wachtlijst voor psychologische begeleiding vanwege de impact die de staandehouding op hem had. Cecile en haar zoon vonden lange tijd de ontvangen excuses voldoende. Inmiddels hebben zij ook besloten een klacht in te dienen. Beide moeders stellen vraagtekens bij het beleid van de politie omtrent dit soort meldingen. Wij ondersteunen de moeders in hun verzoek om tekst en uitleg bij het beleid rondom wapenmeldingen.
Benaderingstechniek Gevaarlijke Verdachten
Wanneer de politie een melding krijgt dat iemand met een (nep)vuurwapen loopt, dan hanteert de politie de Benaderingstechniek Gevaarlijke Verdachten (BTGV). Met deze procedure wordt diegene met een gericht en geladen wapen benaderd. De persoon in kwestie hoort waarschuwingen als: ‘beweeg je niet' en 'als je naar je wapen grijpt, dan wordt er geschoten.’ Bij een aantal van deze meldingen blijkt achteraf dat er sprake was van een nepwapen of wordt een ander voorwerp voor een wapen aangezien. Wij begeleiden momenteel twee melders die onterecht te maken kregen met de BTGV-procedure.
Onze vraag: is dit nodig?
Dit voorval laat zien dat iedereen zomaar kan bellen naar de politie met het bericht dat er iemand met een wapen rondloopt. Vervolgens volgt er een zeer forse procedure die – zeker wanneer onterecht – enorme impact heeft. We weten uit onderzoek dat niet-witte burgers een 5,6 grotere kans hebben om als verdachte te worden aangemerkt dan witte burgers. Ook wordt de politie sneller gebeld als de mogelijke daders niet-wit zijn. Is het echt nodig dat de politie bij iedere wapenmelding met getrokken wapens reageert?